15 Mei 2013

Brenhilda Alldays Distrik Limpopo

Hier sit ek in die lapa op oom Jopie se nuwe jagplaas, BRENHILDA. Lyk my die Doorvaart dae is verby. Hier is ‘n groot huis met tv’s, yskaste ,kombuise, sitkamers en eetkamers. ‘n Bietjie fancy vir my maar nou ja. Dit bly in die bos en dit bly lekker. Baie dinge het verander van die eerste keer wat ek saam met my pa mag gaan jag het. Dit was in 1975. Ek en pa het saam met ‘n vriend van hom, Professor Nic Maree , en sy seun Coennies , op oom Stoffel Mattee se plaas gaan jag. Die plaas was aan die oewers van die Limpopo Rivier net wes van die Pontdrift grenspos. Evangelia 33 was die sentrale se roepsyn. Oom Stoffel het saam met ons die bosse ingery en onder ‘n groot Maroela boom  gaan stop.” Hierso manne” het die oom ons kampplek aangekondig. Ja net daar in die veld! Geen krag , geen lopende water geen niks. ‘n Plekkie waar ons die vuur kon maak in die sanderigge grond. Gelukkig het ons darem ‘n tent gehad. Ons seuns het in die aande sommers langs die vuur geslaap. Pa het net altyd ‘n klip of stoel tussen my en die vuur gesit sodat ek nie in die nag in die vuur kon rol nie. Goeie ou dae.

Oom Jopie wys my my slaapplek. Dis in die “ramkamp”. Een groot vertrek met 4 beddens en ‘n pool tafel. Daars ‘n badkamer met ‘n stort, maar baie min warm water. Pa het my sommer met die tuinslang by die plaashuis afgespuit na ‘n week in die veld. Nou stort ek elke keer wanneer ek uit die veld kom. Na ‘n rustige braai gaan slaap ons redelik vroeg. In ‘n bed in ‘n gebou. Nee man waar is die veld en slaapsak.

Vroeg oggend na ‘n lekker koppie boere koffie gaan skiet ek my geweer in. Dis ‘n paar jaar wat ek laas met die 303 geskiet het. Hy lê maar in die geweersak in die kluis. Dis lekker om die geknal van ‘n skoot in die vroeë oggend te hoor. Die reuk van die vroeg oggend veld en die van kruit maak my tuis voel. Ek wil amper sommer in die grond gaan rondrol. My eerste skoot was in die kol van die papier teiken. Nou kan ek maar veld toe gaan. Ek en ‘n gits stap die vroeg oggend veld in. Dis ‘n reuk wat mens nie kan beskryf nie. Ek wou eintlik alleen gaan stap maar ken nie die nuwe plaas nie. Op Doorvaart is ek altyd op ‘n punt afgelaai. ‘n Tyd word dan gegee wanneer die ooms my weer by ‘n ander punt sal optel. Gewapen met my 303 , 3 rontes, knipmes en ‘n stuk toiletpapier word ek dan afgelaai.( die toiletpapier word gebruik om die veld te merk waar die bok le). Die snellerkamer van die geweer is yskoud so vroeg in die oggend. My baadjie los ek maar op die bakkie want later raak dit warm dan is die ding in die pad. Ek sou sommer so ent in die bos in stap en dan onder ‘n boom gaan sit vir ‘n rukkie. Net om die klanke van die veld in te neem en om bietjie “een ” te raak met die veld.

Dis soms amazing wat mens waarneem net deur stil te sit. Al die verskillende voëls wat jy sien. Partykeer sommer ‘n patrys of tarentaal wat hier by jou verby skoffel in die grond. As jy gelukkig is ‘n vlakvark of bok wat naby jou verby loop. ……….(vervolg)