22 Mei 2011

‘n Wonderlikke herfsdag in Pretoria, windstil, sonskyn en ‘n potblou hemel met geen sig van ‘n wolkie! Dis die dag na die einde van die wêreld soos deur sommiges voorspel. Die wegraping het toe nie gebeur nie. Nog nie. Vandag is bietjie my dag. Me, myself and I. Ons 3 tjies het lanklaas saam gekuier. Ek het ‘n vuurtjie aangesteek, Roger Whittaker sing vir my en Boschendal Blanc de Noir gaan my probeer aanspoor tot groot skrywe. Altyd ‘n welkome gas. Later gaan ek ‘n “flattie” op die kole sit.

Dis darem ongelooflik wat ‘n botteltjie wyn, ‘n vuur en musiek aan die siel kan doen. Die wonderlikke voorreg om ‘n stukkie van die wêreld te kon beleef. Die hunkering na daar waar ek ‘n deel van my hart verloor het. Burgohondo, ‘n klein dorpie suid van Avila noord wes van Madrid in Spanje. Die tappas restaurant, die topless strande, die warmte van Suid Amerikaanse en Spaanse vroue. Die ritme van hul lywe in wasende dans Palyse. Die reuk van koffie en gebraaide neute vroeg oggend op hoeke van nat strate. Die koue van ondergrondse stasies. Die angs vir Morokane wat jou wil beroof maar dit laat vaar omdat die hoof boef jou erken want hy drink in die aande sy gebuite euros by jou pub uit. Contraeu en “Fanta lemon” teen 12 euros ‘n dop? Die reuk van kokäine op sigarette of haschies. Die drug dealers, die vroue van die nag. Die onskuld van ‘n 21 jarige SA meisie. Die lang ure agter ‘n kroeg toonbank. Dae wat jy toeslaan soos ‘n mossel en nie ‘n word Spaans verstaan nie. Ander dae wat jy praat asof jy daar gebore is.

Sjoe ek dink aan die Sondae in Sitges. Na ‘n week se bly in die Shebeen word ek verlos deur ‘n besoek aan Sitges. ‘n Swem in die Middelandse See. 100m na ‘n boei. Bietjie rus en dan weer terug strand toe om begroet te word deur jong ontblote borste wat wulps deur die branders spring en baljaar. ‘n Braai met baie wyn! Seker die Afrispaans CD wat my terugvoer Spanje toe. ‘n Plek waar ek inpas. Waar ek maklik sal bly.

Alhoewel dit baie lekker is om die verlede se fliek terug te speel is daar verseker nuwes om te maak. Daar lê nog baie draaiboekke voor. Plekke waar dit kan afspeel of waar ek wil hê dit moet afspeel is: Italië, Frankryk, Victoria Wes, Loxton, Langebaan, Kruger Wildtuin, Clarens, Ierland, Skotland, Alldays, Malagas, Pella, Nepal of Alaska. As die “travel bug” jou eers beet het , dans die poppe! Terwyl Theuns Jordaan sing, sizzle die “flattie” op die kole en klingel die ys in my glas. So vlieg daar ‘n Boeing oor my oppad Noord. Wat ‘n voorreg om te lewe!!

 

Die Biets in Swart

Woensdagaand 6 Maart 2002 – Bella Vida

Geklee in swart .Stunning. Die Biets . Blues musiek in die agtergrond. Dire Straigts se  Romeo and Juliet, Rodriguez. ‘n Gemene deler. Selektief  konserwatief. ‘’n Mosaik van gevoelens. “Dis nie jy nie dis ek”. Maar tog daar iewers trek ‘n rookie. Is dit Dunhill of is dit iets anders? Seker een van die wonderlikste tye saam. ‘n Uur en ‘n half wat voel soos ‘n week! Waarom  doen die Biets in swart dit aan my? Hoekom laat ek dit toe? Is dit ‘’real’’ of is dit ‘n vront? Die muur van Salmon moet seker een of ander tyd ‘n krakie begin wys. Vermoedelik is daar iemand anders binne daardie hoë mure. Klein stukkies vleis word elegant oor die tafel aangegee. Eerste een probeer ek van die vurk afpluk sonder om aan die vurk te raak.”Dink jy ek het aids?” sê sy verontwaardig. Volgende stukkie word met ‘n oop mond van die vurk gestroop.”Dis beter”. ‘n Buite stander sou dink hier is 2 partye wat redelik naby aan mekaar is. Vriende? Baie goeie vriende! Dalk meer as net vriende?!

Binne my borrel dit van verwarde gevoelens. Duidelik sien ek baie meer in die gebaar as wat daar is of doen ek? “Ek sal kyk of ek ‘n tydjie kan maak. Ek maak tyd vir my vriende”. Edele woorde! Sal ek ooit opgewasse wees teen die Biets in Swart? Al wat nou oorbly is om so gou moontlik in die werk stroom te beland. Hierdie Biets gaan nie val vir ‘n swerwer nie. Stadig maar seker kom daar flitse deur van die vrou uit die verlede. Wil Sielkundige word. Maar die Biets in swart het  my vandag uit ‘n baie diep swart gat gehaal!

Die Biets in Swart. ‘n Ontdekkings reis wat nog lank gaan duur. Koud soos ‘n Ysberg naby die Pole. ‘n Wonderlikke uitdaging vir die avonterier. Ek aanvaar die uitdaging. Mag ek nie teleurgestel word nie!

Gevaarlik grasieus soos ‘n swart marlyn. Lank, lenig ,onvoorspelbaar. Enige visserman se droom! As die aas eers gevat is dan begin die sports. Dit sit nie in elke visserman se broek om so Marlyn aan wal te kry nie!. Dis ure  se gesukkel. Jy moet weet hoe om met die spesie te kan speel. Trek in , laat gaan. Trek in,laat gaan. Hou styf, verslap, ure aan een. So ook is hierdie besonderse”lady in black”.

Dis nie ure se probeer nie maar maande, dalk jare. Dis ook nie aldag wat mens so ‘n besondere skepping aan die hoek het nie. Hierdie een is ‘n “once in a lifetime oppertunity”. Maar hou kop liewe visserman. Hierdie een gaan jou baie besig hou. Moenie kop verloor of oorgretig raak nie……..

Die Preekstoel

Gewoonlik die fokus punt van ‘n kerk.Preekstoele verskil ook van kerk tot kerk en van geloof tot geloof. Ons NG kerk in Pretoria het ‘n imposante preekstoel gehad. Ek onthou dit was ‘n hoë preek =stoel. Die dominee het met sy swart toga langs die preekstoel uitgekom en met een voet op ‘n trappie gaan staan terwyl hy ‘n gebed doen. Dan bestyg hy die preek stoel, slaan sy bybel en boekke oop en kyk stip na die gemeente. Voor die preekstoel hang daar ook gewoontlik een of ander tapeserie met ‘n boodskap. Ons sin het gesê: “SO Sê DIE HERE”.

In Roomskatolieke kerke is daar ‘n preekstoel aan die kant van die kerk en ook ‘n verhoog met kandelare en goete. Kyk maar na die St Patricks Katedraal in New York.Die National Cathedral in Wasington. Nie al die Roomse kerke lyk dieselfde nie. ‘n Mens staan in verwondering as jy kyk na die preekstoel in die La Sagrada Familia  in Barcelona of in die katedraal van Monserrat buite Barcelona.

Van die kerke het deesdae net een groot verhoog. ‘n Glas preekstoel wat mens skaars kan raaksien. Die Woord verkondiger loop op die verhoog heen en weer en het sommer ‘n mikrofoon wat aan sy klere geheg is. Party het nie eens meer ‘n “preekstoel” nie.

Ek woon nou die dag ‘n troue buite Bela Bela by. Silver Streams is ‘n pragtige trou venue in die hartjie van die Bosveld. Die seremonie vind plaas op ‘n stoep wat uitkyk oor ‘n dam. Pragtig!Die preekstoel trek my aandag. ‘n Wynvat wat ‘n netjiese Hout skerm het waarop die predikant sy papiere kan sit.By ‘n troue in  Paternoster moes daar vinnig  geinprofiseer word. As gevolg van die swaar mis in Paternoster moes die seremonie die dag binneshuis plaasvind. Die vertrek is netjies opgemaak alhoewel dit net langs die kroeg was. ‘n Paar netjiese halfmas  pilare met kleurvolle  rangskikings het langs ‘n tafeltjie gestaan. Klaarbleiklik moes dit dien as “preekstoel”. Die tafeltjie was bietjie laag vir die predikant en op aanvraag moes dit hoër. Flink help ‘n personeel lid van die Paternoster Hotel.Ek kon my oë nie glo toe ‘n silver ysbak grassieus omgedop word en met ‘n lemmetjie groen plastiek skinkbord bedek word . So ja ! Daars die perfekte Preekstoel !
 

Dit is die oggend na die aand van tevore…..? Die ongemaklikke stilte in die huis word onderbreuk deur die geraas van ‘n haardroër. Ek word begroet met ‘n yskoue “Ja!”. Ja wat? Ja jy het lekker gekuier gistraand of jy het baie goed kwyt geraak of ja wat? Dit is die nadeel van ‘n ou rooietjie of twee. Ek is seker daarvan hulle gooi tipex in die goed. Jy weet daai goed wat die tiksters gebruik het om hul woorde toe te smeer en dan weer daaroor te tik. Die problem met ‘n rooietjie is dat die woorde toe gesmeer bly. Geen nuwe woorde wat jy kan onthou nie!

Nou hoe breek jy die yskuoe ys? Wag totdat sy iets opper ,of maak jy of niks gebeur het nie en gaan maar die gewone gang. Iewers deur die loop van die dag sal daar ‘n ysblok na jou gegooi word.Gewoonlik wanneer jy dit glad nie verwag nie. Ai die lekkerte van ‘n kuier het altyd ‘n koue na smaak. En dit is nie daai lekker koue enetjie waarna my dors mond nou streef nie. Gelukkig is dit Saterdag! Gewoonlik ‘n lui lekker dag wat gepaard gaan met boek lees of rond krap soos ‘n kapokkie in die tuin.Hopenlik is die atmosfeer warmder teen laat middag. As dit nie in die huis is nie sal aard verwarming darem help buite! Dan kan mens dalk maar weer ‘n ou vuurtjie brand maak en ‘n rooietjie of iets soortgelyks nader trek of “What Ever!”

Vrydagaand vervolg.

“Skilpadjies” op die vuur saam met Audacia Jete! ‘n Blou Bul rump geweek in olyfolie en balsamic asyn. ‘n Ballet van skaaplewer en netvet en ‘n besondere rooiwyn uit Stellenbosch. ‘n Bruilof tussen die Karoo, Stellenbosch en die Bosveld. Snaaks hoe al die geure saam smelt maar praat ons rugby is dit taboe!. Nie te praat van vuurmaak hout nie. Dis die wingerdstok teen die hardekool teen die mieliestronk teen die rooikrans teen wat ook al.

Die woorde “wat ook al”, overgesetsynde “what ever ” of in Afrikaans “ja wat de f ook al”, is in 2010 woorde wat my gevat het. In so mate dat die water van die eend se rug vloei. In die ou dae die OVF brigade.Dis nogal jammer dat dié stadium my eers op 45 bereik het. Dit is vandag aan die orde van enige gesêlskap. Wanneer iemand jou in ‘n blik druk is die uitweg dood eenvoudig”What ever”? Verbeel jou ,jou korporaal sê vir jou jy is sif en jy antwoord hom”What ever”? Tyd vir ‘n bottle Jete?

Die vuurtjie kletter nou lekker in die stil Vrydagaand. Besonder stil as ‘n mens in ag neem ek sit in ‘n kompleks vol Town Houses. Duidelik ‘n goeie geballenseerde kompleks tussen ou mense wat vroeg gaan slaap. Jonges wat uit is op ‘n Vrydagaand of ouers van jonges. Dan die odd vrygesel wat braai en raas terwyl sy nooi elders is…..

Wat ‘n voorreg om te lewe!!! Die blues het nogal ‘n snaakse invloed op mens as jy elders was?? Dis 22H08. O my siel! Ek sit onder ‘n palmboom in Centurion en die klanke van die eiland vat my terwyl sy met haar sexy voete en donker hare, onder die Charlie,laggend na my kyk asof ek nie regtig weet wat ek doen nie.!.......(vervolg)

'n Pragtige Vrydagaand in die suide van Afrika. Daar is nie 'n blaartjie wat roer nie en dis half bedompig warm. Miskien is dit die vuur, tequila,die musiek van Piet Botha of Boschendal Blanc de Noir wat die hitte veroorsaak!. Me, myself en I is besig om mekaar gesêlskap te hou. Ek sit buite onder die sterre prag van ‘n soel Suider Afrika. Gits dit voel amper of ek ‘n Hemmingway of Dana Snyman is want ek “skryf” my storie op ‘n skoot rekenaar. My Blou boek is weer by die ander huis. Daar waar ek my deurmekaar koppie neerlê as ek nie hierdie kant van die dorp is nie. Mens sou sweer my voorouers was Gypsey’s soos wat ek tekere gaan. Vier aande hier en dan drie aande daar , dan weer een aand hier en so gaan die weke verby.

My genoot is vannaand by ‘n “vriendin” en ek gebruik die kosbare alleen wees om weer bietjie te delf in die warboel van gedagtes, behoeftes en of verlange. Verlange na ek weet nie wat of waar nie.Dalk die terkoos waters van die Seychelles of die geselligheid van die Tapas kroeë in Spanje. Die Tango in Beunos Aires of dalk die “Irish Stew” in Gallway. Verskeie Jamesons in Middelton.verseker!

My genoot. Ja ek weet nie of dit sielsgenoot,kamer genoot of vriendin, of al drie is nie.Beslis ‘n genoot vir amper vyf jaar nou al.Dis omtrent nou die tyd om te  besluit watter kant toe. Wel dis my spertyd. As jy na vyf jaar saam nog nie weet of jy wil of nie en of daar ‘n paadjie saam is, al dan nie, nou ja dan is dit ‘n goeie tyd om mekaar in die oë te kyk en te sê, ‘so long my friend ,so long”. Die tye saam met jou was awesome , maar miskien mors ons mekaar se tyd! Miskien is dit tyd om aan te gaan. Sluit die hoofstuk , pak die boek in die rak en begin ‘n nuwe vars een……….(vervolg)